Levensloop
Ik loop ondertussen toch al een flink tijdje rond op deze aardbol, en heb dus al menig avontuur dat ik met jullie wil delen. Soms is het een triest verhaal, soms is het een spannend verhaal, maar meestal zijn het leuke verhalen.
2002: geboorte, verhuis naar mijn nieuwe baasjes en de start van de hondenschool
2003: mijn eerste reis, mijn eerste hondenwijding en de komst van Ushi
2004: het jaar waarin ik met magna cum laude ben afgestudeerd aan de hondenschool
2005: mijn eerste grote verre reis en de bestemming was Denemarken
2006: reis naar Tsjechië en overlijden van Whoopi
2007: reis naar Denemarken en overlijden van Tosca
Zonder tegenslag kent men geen echt geluk. Ik heb al wel wat meegemaakt, maar dit jaar ... het is allemaal begonnen in mei. In het begin van de maand heb ik tijdens het zwemmen een maag/darm ontsteking opgelopen. De ontsteking was zo erg dat ik door het veelvuldig overgeven volledig uitgedroogd was. Ik ben toen 2 dagen in de kliniek moeten blijven.
Dat was echter niets vergeleken met wat ik eind mei heb meegemaakt. Het is allemaal begonnen met wat op het eerste zicht een onschuldige allergie-aanval
Een dik oog leek. Deze allergie-aanval was echter de voorbode
Ik voel me slecht van een veel kwaadaardiger voorval, een volledige break-down van mijn vasculair systeem. Dit wil eigenlijk niets meer zeggen dan dat ik uit elke bloedbaan in mijn lichaam lekte. Een optimistische inschatting van de dierenarts gaf me op een bepaald ogenblik 50-50 procent kans op overleven. De ernst van de zaak kwam ook tot uiting bij de uitspraak: 'We moeten soms ook wat geluk hebben'.Maar ik ben een Boerboel, een sterke persoonlijkheid en was ondanks alles in vrij goede fysieke conditie. Dit, de onvoorwaardelijke steun en liefde van mijn baasjes en de goede zorgen van de dierenartsen hebben ervoor gezorgd dat ik nu nog leef om het na te vertellen. Na 5 dagen mocht ik eindelijk de kliniek verlaten en kon ik terug in mijn eigen mand slapen, dicht bij mijn baasjes.
Om gans deze periode wat te vergeten ben ik samen met mijn baasjes, bompa Pol en bomma Bertha op verlengt weekend geweest naar vakantiepark de Weerribben
Mooie huisjes in Nederland. Grote wandelingen doen was nog niet aan mij besteed, maar het even weg zijn, de rust
Ah, rusten in goed gezelschap en het goede gezelschap deed echt wel goed. Het was er trouwens zo leuk dat ik samen met mijn baasjes in september ben teruggeweest. Het wandelen was nog steeds niet van harte, maar het was er toch mooi
Genieten van Moeder Natuur genoeg om er van te genieten.
En net als ik er eindelijk bovenop begin te komen, het is ondertussen toch al oktober, duikt er een kleine verdikking
Ai, ai, dat ziet er niet goed uit op aan mijn ooglid. Een eerste diagnose deed vermoedden dat het wel eens kwaadaardig kon zijn en dat een operatie nodig was. Maar voor de operatie ben ik samen met mijn baasjes, flink wat familieleden en Ushi een weekendje gaan uitwaaien aan de Nederlandse kust. Ik heb me daar echt fantastische goed geamuseerd
Pak me dan ..., maar het zand en zoute water heeft er wel voor gezorgd dat ik de verdikking heb opengekrabd. Maar blijkbaar was dat niet zo erg, want sindsdien is de verdikking grotendeels weggetrokken en is er geen sprake meer van een operatie. Oef!
Oh ja, door al die miserie zou ik het nog bijna vergeten. Dit jaar ben ik ook begonnen met een nieuwe hobby, Breiten Sport. Het is een combinatie van gehoorzaamheid en behendigheid. Bijna elke dinsdag ga ik met mijn baasje helemaal naar Beringen om te trainen, en geloof me maar als ik zeg dat het nodig is. Voor mij EN mijn baasje. Op zondag 14 december heb ik mijn eerste internationale Breiten wedstrijd
En nu wachten tot we mogen beginnen gelopen in 's-Hertogenbosch, Nederland. En al zeg het zelf, ik vond het een groot succes. Ik deed mee in de Aspiranten klasse en eindigde als 6de
Joehoe, 6de plaats van de 11 deelnemers. Ik was zelfs 3de op de hindernissenbaan
Springen!. Volgend jaar gaan er zeker nog wedstrijden volgen.
2009: afscheid